Column van Herman Bavinck, Adviserend NCP-lid

Weblogbericht | 22-09-2016 | NCP

Oudere Richtlijnen in een Nieuw Perspectief

Onder leiding van de Nederlander Emiel van Lennep, toenmalig secretaris-generaal van de OESO, werden op 22 juni 1976 de OESO-Richtlijnen voor Multinationale Ondernemingen aangenomen. Van de 24 OESO-landen stemden er 23 mee in. Daarmee werd een belangrijke stap gezet in de onderkenning dat de maatschappelijke verantwoordelijk van internationaal opererende bedrijven verder strekt dan het voldoen aan de lokale wetgeving. De OESO-richtlijnen zijn de afgelopen 40 jaar steeds verder ontwikkeld. Inmiddels worden de richtlijnen onderschreven door 46 landen inclusief het destijds ontbrekende OESO-land. Ter voorkoming van stemmingmakerij: ik ga u niet verklappen welk land dat was, het doet er ook niet meer toe, het land is bijgedraaid. Ook heeft zich inmiddels een aantal niet-OESO-landen aangesloten, die noem ik wél: Argentinië, Brazilië, Colombia, Costa Rica, Egypte, Jordanië, Litouwen, Marokko, Peru, Roemenië en Tunesië. Let wel: de richtlijnen zijn onderschreven door de ondertekenende landen die zich hebben verbonden deze aan te bevelen bij de multinationale ondernemingen in hun land (waarom dit alleen voor multinationale ondernemingen is heb ik nooit begrepen, met een beetje ketenverantwoordelijkheid zit ieder bedrijf al gauw over de grens). De Nederlandse regering heeft de ambitie dat van de 600 multinationale ondernemingen in Nederland 90% de OESO-Richtlijnen expliciet onderschrijft. In hoeverre bedrijven daar gehoor aan hebben gegeven blijkt uit het VBDO rapport 'Commitment to OECD Guidelines for Multinational Enterprises by Dutch stock listed companies'.

Op 25 september 2015 werd tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling aangenomen. Alle 193 VN-lidstaten en meer dan 150 regeringsleiders hebben zich aan deze doelen verbonden. Hiermee werd een mondiale, universele, agenda gezet om in de periode tot 2030 extreme armoede uit te bannen en een duurzame toekomst te garanderen. Kern van deze agenda vormen de 17 ontwikkelingsdoelen (de sustainable development goals, afgekort SDGs). De doelen gaan iedereen aan en om ze te realiseren is het noodzakelijk dat alle partijen hun verantwoordelijkheid oppakken: burgers, overheden, kennisinstellingen, maatschappelijke organisaties en bedrijfsleven. De Agenda 2030 is erg ambitieus, maar als het lukt vaart iedereen er wel bij. Binnenkort wordt de notitie ‘ Nederland ontwikkelt duurzaam’ door de ministerraad aan de Tweede Kamer aangeboden met daarin een overzicht van de vele initiatieven die in Nederland van de grond gekomen zijn. We doen het in de ratings bovengemiddeld goed, maar op een aantal terreinen lopen we achter en op een aantal andere terreinen zijn we koploper.

Wat nu als je als bedrijf je verantwoordelijkheid wilt nemen en wilt meewerken aan de realisatie van de SDGs. Hoe doe je dat? Waar moet je aan denken? Voor het bedrijfsleven ligt daarvoor iets, zo voor het oprapen: iets dat je als Raad van Bestuur van een onderneming kunt onderschrijven om te laten zien dat je SDGs serieus neemt; iets dat je helpt vorm te geven aan het begrip due dilligence; iets waarmee je je verbindt om transparant te opereren; iets dat een handreiking geeft over hoe je je kunt verantwoorden over wat je doet en nalaat; iets dat je een mechanisme biedt je te helpen er uit te komen als partijen in je omgeving vinden dat je te kort bent geschoten en, als dat zo is, dit tot een oplossing te brengen. Kortom, iets dat je als bedrijf kwetsbaar maakt, maar waar je op termijn sterker van wordt. Het ligt er gewoon..... Pak het op, omarm het!

U begrijpt al waar ik op doel, 40 jaar oud, steeds vernieuwd en zeer bruikbaar: de OESO Richtlijnen voor Multinationale Ondernemingen.

*Auteur schrijft deze column op persoonlijke titel.
- MVO Loont, Kamerstuk 26485-164, 28 juni 2013, p. 6, laatste alinea.